Het ontbijt in Adante Hotel is er niet eentje waar je je erg op zal verheugen, maar het is functioneel. Aangezien dit hotel een van de beter betaalbare is van de stad, mag je ook niet de wereld verwachten. Waarschijnlijk daarom ook dat er best veel Nederlanders zijn in dit hotel?
Gisterenavond was het niet meer mogelijk om een kaart te kopen voor het openbaar vervoer omdat de kiosk dicht ging om 20:00 uur. Daarom gaan we terug naar Powell voor het kopen van een kaart voor een paar dagen. De keuze is 1 of 3 dagen en we hebben er 2 nodig, dus wordt het de 3 dagen variant voor $21. De lachspieren worden getraind als we de kaart in ontvangst nemen; het is een kraskaart waar je zelf de maand en de dagen moet openkrassen die je wil gaan gebruiken. In welke eeuw leven we? 🙂
Bij de cable car, een van de attracties van de stad, staat een rij van minstens een mannetje of 100. Dat gaat ons te lang duren, dus rijden we met een historisch trammetje naar de Ferry Building. Hier staat geen rij voor de cable car richting China Town, dus die is voor ons! we beklimmen de steile heuvel en stappen uit bij het eindpunt. vanaf hier lopen we door Japan Town en vervolgens naar Alamo Square. Foto’s met het uitzicht vanaf dit parkje staan in alle reisgidsen vanwege de typische victoriaanse huizen met op de achtergrond het uitzicht op de hoge flats van downtown San Francisco.
We nemen een trolleybus richting City Hall, waar we een kijkje nemen in het gebouw. Enigszins hongerig geworden zoeken we naar een broodje en worden gewezen op een Vietnamese broodjeszaak die goed aangeschreven staat. Dit blijkt niet alleen bij ons bekend te zijn, want er staat een behoorlijke rij wachtenden voor de deur. Het gaat redelijk snel dus binnen een kwartiertje staan we een heerlijk hard broodje geroosterd vlees te eten. Een aanrader!
Onze weg vervolgen we met een bezoek aan de Ferry Building en vanaf hier lopen we een stuk langs het water richting Pier39. Eenmaal met een beetje hulp van de tram bij Fisherman’s Wharf / Pier39 aangekomen merken we meteen dat er wat te beleven valt. Deze pier is volgebouwd met restaurantjes, barretjes en souvenirwinkeltjes. Aan het einde van de pier vind je wat je hier zoekt; de zeeleeuwen. Echter… er liggen er maar twee! Normaal gesproken kunnen hier tot zo’n 300 zeeleeuwen liggen. op dit moment is de jaarlijkse geboortegolf op gang en daarvoor trekken de zeeleeuwen richting het zuiden. Tussen mei en augustus zal je daarom hooguit een enkele zeeleeuw kunnen zien bij Pier39.
Aangezien het ook hier weer heel erg druk is bij de cable car, die terug rijdt naar Powell, besluiten we lopend naar Lombard Street te gaan. Dat betekent flink de heuvels op. Lombard Street is een van de steilste in de stad en daarom is hier een kronkelweggetje gemaakt van boven naar beneden. De auto’s staan in de file om deze attractie te trotseren.
Inmiddels is het alweer tijd voor het zoeken van een plek om te eten en kiezen vanavond voor een goed aangeschreven Italiaans restaurant Café Pescatore in de buurt van Fishermans Wharf. Een schot in de roos, versgemaakte pizza uit een steenoven en een heerlijke pasta eten we hier.
Met een oude tram rijden we weer terug richting ons hotel.