Days Inn Tallahassee

Days Inn Tallahassee

Vanochtend start ik met een ontbijtje van de Days Inn. Blijkbaar ben ik al wat aan de late kant, want de o zo foute en ranzige hamburger patty’s zijn al op en ik moet mij redden met bagels met jam en roomkaas. Geen probleem hoor, de koffie maakt ook weer veel goed. Na het eten deponeer ik mijn kamersleutel op de balie bij gebrek aan baliepersoneel en pak ik mijn spullen bij elkaar.

Wakulla Springs

Wakulla Springs

Mijn eerste stop vandaag wordt Edward Ball Wakulla Springs State Park. Voordat ik de ingang bereik moet ik nog even een schildpad ontwijken die over de weg loopt. Dit is het park rond de Wakulla Springs waterbron van 24 km2 die vroeger eigendom was van de zwager en financieel manager van de DuPont familie. Hij had als doel om dit stuk natuur in tact te houden en te vermaken tot een recreatieve gelegenheid voor mensen die van de mooie omgeving willen genieten. Hij liet daarvoor in de 30-er jaren verschillende kleine boten maken om mee over het water te varen en een kleinschalige lodge voor verblijf op het park.

Edward Ball Wakulla Springs State Park

Edward Ball Wakulla Springs State Park

De boten zijn nog steeds in gebruik en ik ben vandaag met eentje meegevaren. De boot vaart langzaam een paar km. stroomafwaards en vervolgens weer terug. Ondertussen kan je genieten van de schitterende omgeving met eeuwenoude bomen in het water, zonnende krokodillen, tal van vogels en glashelder water. De bestuurder vertelt over de historie van het park en over alles wat je om je heen ziet. Aan het einde van het half uur durende tochtje, varen we over de bron zelf. Op een diepte van maarliefst 55 meter zorgt een ondergronds grottenstelsel voor de aanlevering van zo’n 1,5 miljoen liter gefilterd water per minuut. Op de heenweg naar het park zie je hier en daar nog bordjes langs de weg staan dat je op dat moment over het grottenstelsel rijdt.

Wakkula Springs State Park wandeling

Wakkula Springs State Park wandeling

Na het boottochtje maak ik een wandeling door het Wakkula Springs State Park. De wandeling, die begint vanaf de lodge, is echter niet een rondje en daar ben ik niet zo’n liefhebber van. Je weet vooraf al dat iedere stap die je zet, nog een keer moet zetten – maar dan in een andere richting. Ook werd nergens aangegeven hoelang de route precies is. En als ik na een kleine kilometer een teek op m’n been zie zitten – heb ik het al helemaal gehad. Ik kan hem gelukkig van m’n been afkrijgen, hij zat er blijkbaar pas net op. terwijl ik weer terug naar de auto loop begint het lichtjes te regenen, dus de timing was weer perfect.

Alligators - NO SWIMMING!

Alligators – NO SWIMMING!

Eenmaal in de auto programmeer ik een punt in aan de kust. Ik stop nog even bij een andere trail, maar deze is erg zanderig en daarnaast begint het ook te onweren. En je weet het maar nooit in Florida, het kan van het noodweer zijn voordat je het weet. Daarom stap ik weer in de auto en vervolg ik de route naar de kust. Onderweg stop in bij de WalMart om wat te eten te halen. Zodra ik geparkeerd heb, zie ik ineens weer een teek op m’n been zitten. Ik schrik me rot en probeer hem eerst met mijn hand te verwijderen maar op dat moment probeert hij zich vast te klampen aan m’n huid. Ik moet niks van teken hebben na alles wat ik er over gehoord heb en snel mij naar de Pharmacy afdeling van WalMart en vraag ze om een teken-verwijderaar. De medewerkster blijft er heel rustig onder en vind het allemaal niet zo’n drama. Iets beters dan een pincet heeft ze niet in de aanbieding, dus koop ik die en zit ik daar bij de uitgang van de WalMart dat akelige beest te verwijderen. Ik heb hem zo te pakken en zorg ervoor dat hij niemand anders nog te pakken kan krijgen.

Apalachicola architectuur

Apalachicola architectuur

Terug in de WalMart is het eerste wat ik pak een fles anti-insectenspray. Stom eigenlijk dat ik dat niet meteen heb gekocht voordat ik ben gaan hiken. Vervolgens koop ik waarvoor ik eigenlijk kwam – food! Het is een Philly Cheese Steak Sandwich die eerst door de microwave moet. De sociaal werkplaats medewerker achter de vleeswaren toonbank kijkt een beetje raak als ik vraag of hij het kan microwaven, maar natuurlijk kan dat. Alles voor de service. Als ik mijn nieuwe waterschoenen gemicrowaved zou willen hebben, zouden ze het ook nog doen 🙂

Golf van Mexico - krabbetjes

Golf van Mexico – krabbetjes

Na de foute, kleffe hap ga ik weer verder over de mooie route richting de kust. Bij mijn eerste stop aan de kust stop ik bij een plek waar ik voor het eerst de Golf van Mexico zie. Hier lopen ook ontzettend veel kleine krabbetjes, die snel wegrennen zodra je op een paar meter afstand bent. Maar als je je even niet verroert, lopen ze weer terug. Een erg grappig gezicht die duizenden kleine beestjes die zo op hun hoede zijn voor gevaar.

Het is inmiddels alweer tegen de avond geworden en ik moet me gaan orienteren voor een hotel. Aangezien ik morgen nog in deze omgeving wil blijven, besluit ik niet nu al richting Panama City door te rijden maar om in Apalachicola te verblijven. Dit is een klein plaatsje wat vroeger ooit een echte haven, maar is nu nog meer een klein vissersplaatsje. Hier vind je geen fastfood ketens of grote supermarkten, maar wel veel mooie oude gebouwen en een mooi park met een visserspier.

Golf van Mexico - vissen

Golf van Mexico – vissen

Aangezien er maar één hotelketen gevestigd is in deze plaats, geen Priceline vandaag maar rechtstreeks bij Best Western gereserveerd. Met een 10% kortingscode, dat dan weer wel 😉 De kamer is wel twee keer duurder dan mijn vorige hotels maar dat heb je nu eenmaal in de wat meer afgelegen plaatsen met weinig aanbod. Ik check in, laat mijn koffers achter in de kamer en ik ga snel nog even naar de visserspier voordat het donker wordt. Daar heeft een oud mannetje net een stingray gevangen. Hij zit nogal op de praatstoel en vertelt over dat hij de Vierdaagse van Nijmegen heeft gelopen en spreekt Duits tegen mij. Aargh! Terwijl ik op de pier sta, zien we een stukje verderop een krokodil in het riet liggen en blijkt er een Manatee in het water te liggen. We krijgen hem alleen niet meer te zien.

Croq eten in Up The Creek Raw Bar

Croq eten in Up The Creek Raw Bar

Voordat het echt donker wordt, rij ik door naar het centrum voor een kort wandelingetje en kijk ik meteen waar ik zou kunnen gaan eten. Ik zie aan het water een bar-restaurant die een mooie veranda heeft met uitzicht over de haven; Up The Creek Raw Bar. Als ik het menu zie weet ik het meteen zeker; ik ga krokodil eten! En jahoor, daar zit ik aan de gefrituurde krokodikstukjes met zoete tomaatpatat. Een ware smaakverrassing en dat bij zo’n uitzicht. Dit was een mooie dag!

Dag 6: Shoppen en sightseeing Tallahassee
Dag 8: Dolfijnen en St. Georges Island