Vanochtend ging de wekker vroeg, maar toch lukte het prima om op te staan en onder de douche te springen. Lang douchen zit er niet in – want de boiler heeft net genoeg inhoud warm water voor 5 minuten douchen. En zo word je dus op een natuurlijke manier gedwongen om snel te zijn. Ik gooi alle zooi in de koffer en voor 9 uur zit ik in de auto.
Mijn volgende bestemming is Barbate. Dit is een plaats die helemaal aan de kust ligt, in het zuid-westen van Andalusie. Deze plaats heb ik gekozen omdat het er vanuit Google Maps wel groen uit zag en vanwege de mooie kustlijn die ik op foto’s zag. Het plaatsje staat verder nieteens in de Lonely Planet dus ik ben een echte ontdekkingsreiziger! Afijn, ik pak de Tom Tom en ik programmeer als eerste Jerez de la Frontera in. Het apparaat begint meteen te zeuren over een lege batterij – maar dat is gebruikelijk. Even later zie ik verschillende verticale zwarte strepen op een grijs scherm en vervolgens gaat het apparaat uit. En dat was het dan. Hij is dood. Dat wordt neevigeren, of moet ik het deefigeren noemen. Ik baal er wel van, maar er is niks aan te doen en ik rij maar op gevoel richting Sevilla – Jerez – Cadiz – Algeciras. Het gaat alleen even bij Sevilla fout, waar na twee borden Cadiz het vervolgens nergens meer op de borden staat.
Het strand bij Cadiz
Mijn eerste stop is in Jerez de la Frontera. Ik rij de stad binnen, maar ik merk dat ik geen geduld op kan brengen om even rustig in de stad te gaan kijken – wetende dat ik nog een stuk moet rijden zonder navigatie. Na een rondje door de stad, vertrek ik richting Cadiz. Hier rij ik ook even snel de stad in, de oudste stad van Europa. Het heeft schitterende, bijna verlaten, zandstranden op de weg naar de stad. De stad zelf staat vol met mooie, oude gebouwen en straalt wel sfeer uit. Bij een eventueel volgende vakantie in Andalusie weet ik dat Cadiz op het lijstje moet staan. Na een korte blik op het strand, ga ik weer door.
Vuurtoren bij Barbate
Halverwege de middag kom ik aan in Barbate en na een rondje door de plaats vind ik zowaar het hotel. Zonder een kaart gebruikt te hebben. Who needs a Tom Tom anyway… Maar, bij aankomst bij het hotel is het compleet uitgestorven en er wordt niet gereageerd als ik de instructies volg en op de knop van de intercom druk . Ik ga dan maar meteen de omgeving wat verkennen en rij een stukje langs de kust. Deze is hier schitterend en ook hier weer zie ik aan de andere kant van het water Marokko liggen.
SMS uit Marokko
Het is vandaag helemaal helder en het is zo’n 15 graden met een zonnetje. Ik krijg zelfs nog een welkomst-sms van een Marokkaanse telecom provider. Ik rij wat langs de kustlijn, en door een wijk met schitterende villa’s op de rotsen gebouwd. Het zou mijn angst zijn dat mijn huis vroeg of laat van de rots afkukelt.
Het restaurant van Hostel Alhambra is niet geopend, waarschijnlijk omdat er nog bijna geen gasten zijn ook. Daarom ga ik vanavond naar een hostel met restaurant iets verderop en ben ik de enige klant rond 9 uur. Ik bestel een gazpacho en een sirloin steak, maar het smaakt toch bij lange na niet zo als in El Rocio. Na een kwartiertje komt er een groepje Duitsers binnen – wordt het toch nog gezellig! 🙂
Boot op het strand
Bij terugkomst in het hotel trek ik de fles witte wijn open die ik al een week met mij meevoer in de auto. De beheerster van het hostel heeft mij eerder vandaag een kurkentrekker en wijnglas uitgeleend, dus ik kan helemaal in stijl op de vakantie proosten. Ondertussen schrijf ik deze blog, onder de airco die op “verwarmen” staat en doe ik verwoede pogingen om foto’s te uploaden via de zeer trage en steeds uitvallende internetverbinding.